Fuck de studiekeuze.

Ik heb een probleem. En ik heb niet het gevoel dat ik de enige ben. Ik weet namelijk niet zeker of ik over een jaar nog wel hetzelfde wil studeren. 

Kijk het zit zo: ik heb nu een studie uitgekozen ( politicologie/internationale betrekkingen, dure woorden voor 'over politieke dingen praten met buitenlandse mensen.), alleen is het zo dat ik best vaak van interesse verander.

Toen ik 5 was vond ik Bob de Bouwer echt de Shit. Ik ging sowieso bouwvakker worden later, dacht ik. Ik 'oefende' hier ook elke dag voor, in de zandbak van mijn achtertuin.

Toen ik 8 was wilde ik politieagent worden. Die waren namelijk cool, en ze hadden een leven vol actie. Dus vroeg ik voor alle feesten waarbij ik recht op cadeau's had politiestuff. Hierin gekleed joeg ik vervolgens mijn broertje en zusje het huis door.

Toen ik 12 was wilde ik geschiedenisleraar worden. Dus las ik hier echt alles over, en stond er op het einde van groep 7 in mijn rapport: 'Elias, je weet nog meer van  Geschiedenis dan ik'- Getekend mijn leraar in groep 7.

Daarna wilde ik nog journalist, politicus, Youtuber, Social influencer, DJ, en lobbyist worden in de tijd dat ik nu op de middelbare school zit.

'OK. Hij wilde/wil allemaal verschillende beroepen uitoefenen, wat maakt mij dat uit?' hoor ik je denken.

Maar het hele probleem hiermee is dat ik toen, en nog steeds, op scholen zit waarin ik me nog niet hoefde vast te leggen. Als ik nu de politieacademie zou gaan volgen zou ik ongelukkig worden denk ik. Maar dat hoefde niet, want ik hoefde pas 10 jaar later een keuze te maken. Maar ik heb nog steeds niet het idee dat ik standvastig hetzelfde zal willen doen in de komende 10 jaar.

In 16 jaar wilde ik 8 verschillende beroepen uitoefenen. Dus om de twee jaar verander ik van interesse.

Maar van mij wordt verwacht dat ik over 6 maanden weet wat ik de rest van mijn leven wil gaan doen. Dan kies ik namelijk een studie, en daarmee sluit ik minstens 80% van alle beroepen uit.

Maar wat nou als ik over 6 jaar, als ik afgestuurd ben echt heel graag iets anders wil doen omdat ik dan iets anders wil worden? Wie zegt mij dat ik opeens volledig consistent wordt in mijn interesse? Waarom wordt er van mij verwacht dat ik zomaar even een richting vind waar ik de rest van mijn leven in verder ga?

Ik wil best werken, en mijn steentje dragen. Maar waarom moet ik dat per sé de rest van mijn leven op één of twee vakgebieden doen? Ik krijg echt het gevoel dat ik daar niet voor gemaakt ben.

En jij misschien ook niet. Ik heb nog nooit een leeftijdsgenoot ontmoet die mij zei: 'ja ik wil al mijn hele leven putjesschepper worden'. Dat heeft (bijna) niemand. En hoe kun je precies gelukkig worden van 40 jaar dezelfde baan? Iedereen lijkt dat gewoon 'zomaar te doen'.

Waarom worden wij dan wel geacht om te functioneren in een systeem dat precies dat van ons eist wat niemand lijkt te bezitten; een duidelijk idee van wat we de rest van ons leven gaan doen.


Elias Marseille